Matka, która czuje dystans do córki, nie jest w stanie reagować na jej potrzeby i uczucia. Problemem w takiej relacji jest również brak bliskości. Zdystansowane matki nie przytulają i nie całują dzieci, co w dorosłym życiu objawia się nadmierną potrzebą poszukiwania relacji z innymi.
Rozmowa o pierwszej miesiączce może początkowo wydawać się krępująca zarówno dla mamy i córki. Najważniejsze, aby dziecko czuło się swobodnie, a mama postarała się odpowiedzieć na każde nurtujące córkę pytanie. Wyrozumiałość, cierpliwość i przygotowanie to klucze do sukcesu. Przygotowanie do rozmowy o dojrzewaniu Okres dojrzewania dziecka to czas wyzwań dla rodziców. Muszą się zmierzyć ze zmianą zachowania, ale także świadomością, że spoczywa na nich obowiązek wprowadzenia córki w dorosłość. Wzajemne relacje mogą zostać wystawione na próbę. Jednak należy pamiętać, że szczera i otwarta rozmowa z dzieckiem jest podstawą. Aby córka lepiej radziła sobie z trudnym dla siebie czasem, trzeba dać jej wsparcie i zrozumienie. Dlatego tak istotne są rozmowy o dojrzewaniu z nastolatkami. Do rozmowy nie należy jednak podchodzić bez przygotowania. Owszem, każdy był kiedyś nastolatkiem, ale szybko się zapomina, co się czuło w tym okresie. Warto przypomnieć sobie czas własnego dorastania. Istotne jest także odświeżenie wiedzy teoretycznej na temat dojrzewania. W tym celu można poczytać poradniki. Ważne jest także samo podejście do kwestii rozmowy. Dziecka nie można zmuszać i naciskać. Rozmowa musi być maksymalnie naturalna, a atmosfera powinna być otwarta i swobodna. Świetne przykłady w formie komiksu przedstawia Adele Faber Elaine Mazlish w książce „Jak mówić do nastolatków, żeby nas słuchały, jak słuchać, żeby z nami rozmawiały”. Błędem jest także czekanie z rozmową na temat dojrzewania, aż dziecko stanie się nastolatką. Wtedy na pewno nie będzie Cię słuchać. Warto wcześniej w naturalny sposób poruszać kwestie związane z dorastaniem i towarzyszącym mu zmianom – fizycznym i psychicznym. Istotne jest, by takie kwestie, jak: emocje, fizyczność, intymność nie były przemilczane. Rozmowa o dojrzewaniu biologicznym, to poruszanie się po obszarze kobiecości, nazywaniu części intymnych. Nazywaj wprost części ciała takie jak wagina, srom, macica. Jeśli będziesz w taki sposób opowiadać o ciele, to te zawstydzające opisy zaczną być zwykłymi nazwami ciała, jak łokieć czy kolano. Zastanów się również nad własną kobiecością i seksualnością. Jak masz być przewodnikiem po sferach, które dla ciebie są tematem tabu. Bądź otwarta też na tematy seksualności, tożsamości seksualnej. To czas, gdy właśnie ona się określa. Jeśli czegoś nie wiesz, wstydzisz się, mów o tym jasno. Masz prawo nie wiedzieć i dla twojego dziecka będzie to nauka ważnej postawy. Nastolatki świetnie wyczuwają najmniejszą nieszczerość i to może zakończyć jakąkolwiek dalszą rozmowę. Etapy rozwoju dziecka Rozwój dziecka to ciągły proces. Początkowo zmiany są dynamiczne i widoczne z dnia na dzień. Z czasem są mniej spektakularne, ale także ważne i przełomowe. Rodzic na każdym etapie rozwoju dziecka musi być przy nim obecny i go wspierać. Od noworodka i niemowlaka, poprzez wiek przedszkolny i szkolny, aż po dorastanie. Rodzice muszą mieć świadomość, że dziecko rozwija się nie tylko fizycznie, ale także psychicznie i emocjonalnie. Każdy z etapów jest ważny, jednak dojrzewanie to, można powiedzieć, ostatni moment, gdy dziecku trzeba poświęcić dużo uwagi, bowiem wchodzi w dorosłość, która jest dla niego nowością i niewiadomą. Okres pokwitania to moment, kiedy dziecko dojrzewa fizycznie, ale także psychicznie, emocjonalnie, społecznie i seksualnie. To okres trudnych zmian i ważne jest zrozumienie ze strony rodzica. Rolą rodziców czy opiekuna jest pomoc w akceptacji nowego ciała, które się zmienia, ale także wsparcie przy poszukiwaniu nowej tożsamości, określaniu poglądów i systemu wartości. Ważne, by być otwartym na problemy dziecka, które staje się dorosłym. Objawy pierwszej miesiączki Pierwsza miesiączka to ważny etap w życiu dziewczynki, bowiem biologicznie staje się kobietą. Dlatego matka jest dla niej ogromnym wsparciem, ale także źródłem wiedzy. Warto wcześniej wyjaśnić córce wszystko na temat menstruacji i cyklu miesiączkowego. Zacznij rozmowy już z 8-9 latką. Powoli wprowadzaj temat, odpowiadaj na pytania przy codziennych sytuacjach np. gdy w drogerii kupujesz podpaski. Istotne są także informacje dotyczące objawów przed pierwszym okresem. Gdy córka dowie się, jak wygląda pierwsza miesiączka, być może jej obawy i strach będą mniejsze. Przygotuj ją na to – obecnie dziewczynki coraz wcześniej miesiączkują. Kiedy twoja córka będzie w czwartej klasie, warto by wiedziała czym jest menstruacja i co oznacza. Jak rozpoznać pierwszy okres? Kiedy można się go spodziewać i jakie są objawy? Symptomy przed miesiączką są indywidualne dla każdej kobiety. Niektóre odczuwają charakterystyczne dolegliwości, a inne nie. U młodych dziewczyn, tuż przed pierwszą miesiączką zazwyczaj nie występują uciążliwe objawy, a pierwsze krwawienie może pojawić się nieoczekiwanie. Objawy pierwszego okresu są różne i mogą wystąpić w różnym nasileniu. Do najbardziej charakterystycznych należą: plamienia lub niewielkie krwawienia występujące przez kilka dni, pojawienie się białej, bardziej gęstej wydzieliny z pochwy, bóle i skurcze w dole brzucha, lekkie osłabienie i ogólne złe samopoczucie, nudności, rozdrażnienie, dekoncentracja i wahania nastrojów. Pierwsza miesiączka – w jakim wieku? Warto także wiedzieć, kiedy przygotować córkę na pojawienie się okresu. Pierwsza miesiączka, fachowo nazywana menarche, zwykle pojawia się między 11. a 14. rokiem życia. Nie są to jednak sztywne normy. To, kiedy pojawi się pierwszy okres zależy od wielu indywidualnych uwarunkowań. Dużą rolę odgrywają czynniki genetyczne. Córka może dostać miesiączki w podobnym wieku jak jej mama. Jednak warto mieć na uwadze, że w dzisiejszych czasach duży wpływ mają także czynniki środowiskowe, rozwój cywilizacji i sposób odżywiania. Nie bez znaczenia jest także ogólny stan zdrowia, aktywność fizyczna i masa ciała. Trzeba mieć świadomość, że każda dziewczynka dojrzewa inaczej, a miesiączka może pojawić się w różnym wieku. Dlatego warto przekazać córce, że nie ma sensu porównywać się z koleżankami i martwić na zapas. Większość dziewczynek dojrzewa prawidłowo, tylko we własnym tempie. Powody do niepokoju są wtedy, gdy pierwsza miesiączka wystąpi przed 10. rokiem życia. Nieprawidłowy jest także brak okresu po 16. roku życia. Wówczas należy udać się z córką do lekarza ginekologa. Brak miesiączki może świadczyć o zaburzeniach hormonalnych lub wadach wrodzonych. Jak można wesprzeć córkę w dojrzewaniu? Trudny czas dorastania wymaga wsparcia ze strony rodziców. Dziecko powinno mieć poczucie, że może zwrócić się do matki lub ojca z każdą sprawą i problemem. Córka dojrzewa, powoli przestaje być dzieckiem i staje się dorosłą osobą. To rewolucja w życiu całej rodziny. Twoje cudowne dziecko może w tym czasie zamienić się w nieznośnego domownika. Będziesz każdego dnia zastanawiać się, co się stało. Ta drastyczna zmiana jest rozwojowa i zdrowa. Nastolatka musi w tym czasie zanegować, zburzyć znany dotychczas system wartości i zasad. Dobra nowina jest taka, że to minie. A zdrowe przejście przez bunt pozwoli zbudować własną tożsamość. Jeżeli dorastające dziecko czuje się zagubione, ważne, by wiedziało, że może otwarcie porozmawiać z najbliższymi. Istotne jest dla niego, by czuło, że może podzielić się swoimi obawami i przemyśleniami, co nie znaczy, że to zrobi. Dobre relacje z rodzicami sprawiają, że nastolatka będzie czuć się bezpiecznie w okresie dojrzewania. Tematy dojrzewania, seksualności są wstydliwe i nastolatka raczej nie będzie chciała o tym rozmawiać. Jeśli spyta, bądź gotowa na rozmowę. Wprowadzaj temat dojrzewania już dużo wcześniej. Warto pamiętać, że córka powinna czuć, że nie jest sama w tym trudnym czasie, a bliscy pomogą jej przejść ze świata dziecka w świat dorosłej kobiety. Oczywiście relacje z nastolatkami raczej nie układają się wzorowo i dobrze. Dzieci często zmieniają zachowanie i stosunek wobec swoich rodziców. Buntują się i nie chcą rozmawiać. Bo w tej fazie rozwoju ważne jest, aby nastolatka zanegowała rodziców, gdyż służy to budowaniu jej własnej tożsamości. W takiej sytuacji trzeba wykazać się cierpliwością i starać się zrozumieć dziecko. Ważne, aby dziecko czuło, że jesteś obok. Gdy córka nie chce rozmawiać na temat dojrzewania, dobrym pomysłem jest podsunięcie jej książki o dorastaniu dla nastolatek. Znajdzie tam rzetelną wiedzę podaną w przystępny sposób. Dowiedz się więcej na temat wartościowych tytułów o dojrzewaniu dedykowanych zarówno młodszym dziewczynkom, jak i nastolatkom: „Książki o dojrzewaniu dla nastolatki - co polecić córce?”. Kiedy to się skończy, prawdopodobnie zobaczysz fantastyczną młodą kobietę, która wykorzysta w życiu wartościowe dla niej rzeczy, których ją uczyłaś. A najważniejsze, to poczucie, że jest się kochaną bezwarunkowo. Z matki na córkę kobiety przekazują sobie obraz mężczyzny gwałtownego lub dającego poczucie bezpieczeństwa, godnego podziwu lub banalnego, obojętnego lub zdolnego do czułości. Tworząc własny portret mężczyzny, każda dziewczynka będzie używać barw, które wcześniej stosowała jej matka. Ale nie tylko matki są odpowiedzialne – Uśmiecham się tutaj, ale jednocześnie boję się. Boję się tak bardzo jak to tylko możliwe – w ten sposób Anastasia Pavlova opisała zdjęcie, które zostało wykonane, tuż przed jej misją. 23-latka postanowiła zrobić wszystko, aby ewakuować swoich rodziców, którzy pozostali na obrzeżach Mariupola. Matka nazwała ją bohaterką. BBC przybliżyło historię 23-latki, która uciekła z Charkowa – miasta wściekle atakowanego przez rosyjskie wojska. Anastasia Pavlova wraz ze swoim narzeczonym zamieszkali w Dnieprze, w lokum należącym do rodziny mężczyzny. Kobieta nieustannie martwiła się o los swoich rodziców, którzy pozostali na obrzeżach Mariupola. Wojna na Ukrainie. Poruszająca rozmowa matki z córką. „Nie przyjeżdżaj” Oksana, matka 23-latki, odnalazła siłę w modlitwie. Jednak pojawiały się chwile zwątpienia. – Dzień po dniu nad dachem naszego domu przelatywały pociski różnych kalibrów. Czwartego dnia wojny zaczęłam myśleć, że tego nie przetrwam – relacjonowała kobieta. W mieście atakowanym przez rosyjskie wojska, Ukraińcom doskwiera nie tylko strach, ale także głód, brak dostępu do bieżącej wody i brak prądu. Mimo przeciwności Oksanie udało się skontaktować z córką. – Nie przyjeżdżaj – ostrzegła Anastasię. 23-latka nie posłuchała jednak prośby matki i pod koniec marca wyruszyła w drogę w kierunku Mariupola. Anastasia na zdjęciu, które wykonano przed podróżą, uśmiecha się, ale – jak sama zaznacza – to tylko pozory. – Uśmiecham się tutaj, ale jednocześnie boję się. Boję się tak bardzo jak to tylko możliwe – powiedziała. „Nie mogłam się cieszyć, ale też nie mogłam płakać” W czasie podróży Anastasia wraz z osobami, które jej towarzyszyły, mijała rosyjskie punkty kontrolne. Jak relacjonowała, z upływem kolejnych kilometrów „chudzi chłopcy, którzy wstydzili się poprosić o otwarcie samochodu” zamienili się w „bardziej wojskowych strażników”. Podczas sprawdzania dokumentów w czasie jednej z kontroli rosyjscy wojskowi wycelowali lufę karabinu maszynowego w głowy podróżujących. Domagali się wskazania, jaki jest cel podróży. Anastasia powiedziała, że chce pomóc rodzicom i dostarczyć ojcu lekarstwo. 23-latka cały czas odczuwała strach. – Wydaje się, że zaraz zabiorą ci samochód, albo zastrzelą, zgwałcą. (…) To przerażające. Zdajesz sobie sprawę, że żadne z twoich praw nie jest tutaj przestrzegane – powiedziała Anastasia. Kobieta nie wiedziała, czy odnajdzie swoich rodziców żywych. Po wielu godzinach udało jej się dotrzeć do bliskich. – Nie mogłam się cieszyć, ale też nie mogłam płakać – relacjonowała 23-latka, którą matka nazywa „bohaterką”. Teraz rodzice 23-latki są już w „bezpieczniejszym mieście” na zachodzie Ukrainy, a ona wróciła do Dniepru. Kobieta wciąż myśli o tych, którzy nie mogą się wydostać z Mariupola i okolic. – Muszą starać się przeżyć, nawet jeśli Mariupol jest okupowany. Codziennie są pod ostrzałem. Wielu nie chce odejść, nie chce opuszczać swoich domów, ani grobu męża lub żony – powiedziała. Raport Wojna na Ukrainie Otwórz raport
Kluczem do sukcesu w tym przypadku jest komfort odczuwany z obu stron, dlatego rozmowa powinna być przeprowadzona w spokojnej atmosferze, bez przymusu i nacisku. Warto w tym celu zadbać o odpowiednią oprawę, wykorzystując do tego np. babski wieczór z córką czy inną okazję. Jeżeli jednak nie czujesz się na siłach, by swobodnie
Matka rodząc dziecko powinna mieć świadomość, że ono kiedyś odejdzie, pójdzie w świat własną drogą. Jednak nie każda matka ją ma. Sofia Papastergiadis ma 25 lat, urodziła się w Wielkiej Brytanii, w jej żyłach płynie grecka krew. Nie skończyła doktoratu, pracuje w hipsterskiej kawiarni, w której goście siedzą na odnowionych kościelnych ławkach. Pomieszkuje w kanciapie nad kawiarnią. To właściwie wszystko, co wiemy o głównej bohaterce głośnej książki Deborah Levy „Gorące mleko” (dwukrotnie znalazła się w finale prestiżowej Nagrody Bookera).Chora matkaByć może wiemy o niej tak niewiele ze względu na świadomy zamysł autorki, która chciała, aby w bohaterce, niczym w lustrze, mogła przejrzeć się niejedna czytelniczka. Co zatem ujrzymy w zwierciadle?Dorosłą kobietę żyjącą życiem swojej matki. Małą dziewczynkę, całkowicie ubezwłasnowolnioną i podporządkowaną rodzicielce, choć na pierwszy rzut oka relacja nie wygląda najgorzej. Sofia po prostu opiekuje się starą, samotną, w dodatku schorowaną matką. Bierze urlop i kredyt, żeby wyjechać z nią do Hiszpanii, do kliniki dr Gomeza, który jest dla Rose ostatnią deską ratunku. Sofia ma nadzieję, że matkę w końcu przestaną dręczyć bóle nóg i będzie mogła poruszać się o własnych do kliniki, którego celem jest wyleczenie matki, okazuje się zbawienny dla córki. Kolejne dni pobytu w słonecznej Almerii pokazują bowiem, że Rose wcale nie cierpi (a przynajmniej nie tak, jak wyobraża to sobie jej córka). Nie jest sparaliżowana, potrafi samodzielnie przejść niewielkie dystanse, a nawet prowadzić samochód. O co w tym wszystkim chodzi?Czytaj także:Wolne kobiety rodzą wolnych ludzi – o macierzyństwie bez oczekiwańCórka na łańcuchuRose jest po prostu hipochondryczką, która wymyśla kolejne choroby, by przywiązać do siebie córkę. Nieustannie domaga się zainteresowania i opieki ze strony Sofii, więc kiedy ta staje się dorosła kobietą, która próbuje układać swoje życie, robi wszystko, by ją przy sobie zatrzymać. Jest egoistyczną i samolubną kobietą, której zgorzknienie można trochę usprawiedliwiać samotnością (mąż zostawił ją dla znacznie młodszej partnerki).Kilka dni spędzonych na hiszpańskiej plaży (dr Gomez wysyła Sofię na „przymusowy” odpoczynek pod pretekstem konieczności rozmów z Rose w cztery oczy, badań w klinice etc.) powoduje, że bohaterka zaczyna dostrzegać to, co inni wokół widzą już od dawna. Rozumie, że z matką łączy ją nić chorej zależności, która musi zostać czym prędzej posługuje się metaforą przywiązanego do łańcucha psa, którego Sofia w brawurowy sposób uwalnia. Zwierzę, zaznawszy smaku wolności, znika. Nie wiadomo, czy znalazło pożywienie, czy w ogóle przeżyło. W końcu będąc uwiązanym na łańcuchu pies miał przynajmniej zapewnioną codzienną miskę. Ale takie są koszty wolności. I Sofia też je ponosi. Bierze odpowiedzialność za samą siebie. Zaczyna o sobie decydować. Wielokrotnie podkreśla, po każdym swoim niewielkim sukcesie, że „była bardzo śmiała”. Nawiązuje romanse, wyrusza w podróż do Grecji, by poukładać relacje z ojcem, popełnia błędy, ale zaczyna żyć na własny rachunek. I to jest także:Po co mi właściwie matka? Bez lukru o relacji matka-córkaCórka – „idealne ja” matki„Gorące mleko” to niewygodna, uwierająca lektura o trudnej relacji matki i córki, która szybko może zamienić się w coś niewłaściwego. Granica jest bardzo cienka, a balansowanie na niej tym trudniejsze, że dotyczy wykluczających się mechanizmów. Z jednej strony matka wypycha dziecko, by wyszło w świat, uczy je samodzielności, z drugiej – próbuje zatrzymać, przywiązać do dlaczego akurat relacja matki z córką jest trudniejsza i bardziej narażona na wypaczenia? „Dziewczynka identyfikuje się z matką, jednocześnie się od niej oddalając w kierunku ojca. Matka i córka nie różnią się od siebie tak bardzo, jak matka i syn, dlatego matkom bywatrudno dać dziewczynkom wolność, puścić je. Widzą w nich przedłużenie siebie, a nawet swoje lepsze ja, idealną wersję siebie” – wyjaśnia Danuta Golec w rozmowie z Natalią Waloch-Matlakiewicz[1].„Wypuścić” córkę to dać jej elastyczność, przestrzeń i wolność, bo nie musi być taka, jak ja. A co więcej – istnieje duża szansa, że taka nie będzie, że zechce być zupełnie inna. To może boleć. I powodować lęki, które owocują zaborczą postawą matki. Tych lęków jest wiele – przed samotnością, lęk separacyjny (wynikający z myślenia, że odejście córki osłabi matkę). Przyczyną mogą być też deficyty w związku, pustka, której nie wypełnił także:Jak córka z matką, czyli intymna opowieść o Annie SeniukMiłość totalna, nie totalitarna„Miłość, jeżeli jest miłością, musi być totalna. Ale nie totalitarna. Nadopiekuńczość nie ma nic wspólnego z miłością. Miłość to jest realizowanie – przynajmniej w połowie – potrzeb tego kogoś, kogo się kocha. Gdy jesteśmy nadopiekuńcze, często mamy świadomość, że krzywdzimy nasze dzieci. Czyli realizujemy tylko i wyłącznie nasze egoistyczne potrzeby. Więc gdzie ta miłość?” – mówi „Gazecie Wyborczej” Justyna Bargielska, autorka wierszy i powieści[2]. W tym samym wywiadzie Iwona Chmielewska, graficzka dodaje, że bycie dla dziecka boginią jest bardzo atrakcyjne, ale kiedyś tę pozycję trzeba godnie wszystkie matki o tym wiedzą. Kiedyś usłyszałam, że kobieta, rodząc dziecko, powinna mieć świadomość, że rodzi je nie dla siebie, ale dla świata. Bo ono przecież wyjdzie z domu, ruszy w świat i matka zostanie sama. Brzmi okrutnie? Może tylko trochę – w końcu, taka kolej życia. Być może myślenie o tym wcześniej pozwala oswoić się z nieuchronnym. Lektura „Gorącego mleka” z pewnością ma taką funkcję.*Deborah Levy, Gorące mleko, Znak 2017[1] N. Waloch-Matlakiewicz, Sklejone, w: Psychologia dla rodziców, Wydanie Specjalne Wysokich Obcasów 4/2017, s. 18-24.[2] A. Sowińska, Miłość musi być totalna, ale nie totalitarna. Nadopiekuńczość nie ma nic wspólnego z miłością, „Gazeta Wyborcza” s. 34-35.
Niepewność matki wynikająca zarówno z nowej roli, jak i małej wiary w swoje możliwości jest często podsycana także bieżącą krytyką i kontrolą ze strony jej matki. Podobnie jak w przypadku bycia córką matki nieodpowiadającej, także tutaj matka może ze zdziwieniem zobaczyć, że kontakt z niemowlęciem budzi w niej trudne i
Forum: Dla starających się W rolach glownych ja czyli Nelly21 i moj mlody lat 5,ale kiedy rozmowa miala miejsce byl ciut mlodszy:)ja tez rzecz jasna… dziecie jak to dziecie chcialo sie pochwalic skad sie biora dzieci, hmm dokladniej to matka sie chciala pochawalic, ale uslyszalam cos innego niz tlumaczylam kilka godzin wczesniej. Rozmawe ta cytuje po rozmowie z Evike. Ja” no to skad sie biora dzieci” Młody: z brzuszka mamy Ja: no dobra a tam jak sie znalazly Młody: aniolki je podrzucily by bylo ludziom weselej (Tu juz zaczal wymyslac, bo mialo byc bardziej z biologicznego punktu widzenia) ja; a czemu weselej????( tu akurat bylam w szoku, bo nie wiedzialam co dalej powie) Młody: bo kazdy ma aniolka ktory kiedys go rozweseli! Kurtyna opada, dziekuje za uwage:) Szczerze, to ja sie poplakalam jak to powiedzial, a maz z kumplem byli w szoku, a ja w najwiekszym bo wlasnie kilka godzin wczesniej sie wypytywal i owszem bylo o aniolkach ze z nieba itd, ale ze mama z tata itd.
To nie jest typowa rozmowa matki z synem. Översättning Context Stavningskontroll Synonymer Böjning Böjning Documents Lexikon Collaborative Dictionary Grammatik Expressio Reverso Corporate
Nie przejmuj się, jeśli otrzymasz odpowiedź, gdy zdecydujesz się na „rozmowę w czasie” z twoją animacją. Właściwie większość z was może tego oczekiwać. Wygląda to jak wczoraj, kiedy twoja mała dziewczynka bawiła się z Barbie i lalkami dla dzieci. Teraz ma na sobie szelki, wysadzając najnowszą piosenkę Justina Biebera na swoim iPodzie i chcąc, byś rzucił ją z odległości mila w dół drogi, a ostatniej nocy usłyszałeś jej rozmowę ze swoim przyjacielem o najgorętszym chłopaku w szkole. Co się stało? Gdzie minął czas? Pamiętaj, kiedy twoja matka powiedziała ci, żebyś nie mrugnęła … Nadszedł czas. Rozmowa z córką na temat jej okresu może początkowo być trochę niezręczna. Jedną z głównych przeszkód do pokonania przed „rozmową” jest poczucie komfortu z własnymi myślami i uczuciami. Porozmawiaj ze swoim partnerem, matką lub bliskim przyjacielem o tym, jak się czujesz. Może to być równie trudne dla ciebie jak dla twojej córki. Akceptacja czasami nie przychodzi łatwo. Rozpoznanie, w jaki sposób się czujesz, i wcześniejsze jego przemyślenie, pomoże ci być bardziej otwartym i zrozumieć uczucia twojej córki. Idź gdzieś, gdzie twoja córka czuje się bezpiecznie, mówiąc o tym wielkim wydarzeniu w jej życiu. Zjedz kawę i udaj się do parku, idź na kolację lub lunch na piknik na podwórku. Poświęcenie dodatkowej uwagi, aby znaleźć odpowiedni czas i przestrzeń, sprawi, że poczuje się wyjątkowo, i powie jej, jak bardzo ci zależy i chcesz jej pomóc w tym ekscytującym i nieco zagmatwanym czasie. Stresuj swojej córce, że jej okres jest normalny i zdrowy, a NIE Boli. Powiedz jej, że miesiączka jest znakiem, że jej ciało działa prawidłowo i wyrasta z ciała dziewczyny w ciało kobiety. Wyjaśnij, że cykliczna miesiączka to sposób, w jaki ciało ćwiczy przez pewien czas … pewnego dnia … kiedy może mieć dziecko. Pokaż jej schemat … … gdzie znajdują się jej jajniki, macica i pochwa. Opisz, w jaki sposób dziewczynki rodzą się z dwoma jajnikami, które zawierają tysiące jaj i co miesiąc jajniki uwalniają jajo, które wędruje w dół i „zatrzymuje się” w macicy. Jeśli jajko nie zapładnia się – w tym momencie możesz zdecydować, czy dalej rozwijać, jak to się dzieje – wtedy jajo i wyściółka macicy są wydalane przez pochwę w postaci krwi. Zapewnij ją, że krew może być jasnoczerwona, różowa lub brązowa i że, chociaż może wyglądać bardzo, to tylko około 3-5 łyżek stołowych. Możesz wyjaśnić, że okresy powinny nadejść co 28 dni, ale mogą pojawić się w dowolnym miejscu pomiędzy 21-35 dni, a zwykle trwają około 3-7 dni. I wyjaśnij, że przepływ krwi jest najcięższy w ciągu pierwszych 1-3 dni, a staje się mniejszy pod koniec. Pamiętaj, że kiedy twoja córka zaczyna dostawać okres, może jej nie dostawać każdego miesiąca. Daj jej znać, że może to być normalne, a jej cykl miesiączkowy może zająć kilka miesięcy, aby uregulować. Średni wiek dziewcząt do uzyskania wieku wynosi 12,5 lat, ale może się różnić w dowolnym miejscu od 8 do 15 lat. Dziewczynki zazwyczaj dostają okres w ciągu 6-12 miesięcy od momentu, w którym ich matki dostały swoje. Afroamerykanki mają tendencję do zdobywania wcześniejszych okresów, a sportowcy mają tendencję do zdobywania ich później. Oczywiście są zawsze wyjątki od tych „reguł”! Pokaż swojej córce różnice między nakładkami maxi, tamponami i wkładkami higienicznymi. Wyjaśnij, kiedy użyć jednego z drugim. Pomóż jej stworzyć „awaryjną skrytkę” z maxi-padami, aby dotrzymać jej kroku, dzięki czemu poczuje się lepiej przygotowana, gdy jej okres zaatakuje. Zachęć ją, by prowadziła dziennik lub pobierała aplikację, która pomoże jej śledzić, kiedy zaczyna się i kończy jej okres. Poinformuj swoją córkę, że każda dziewczyna przechodzi przez okres jej trwania i podziel się swoim doświadczeniem (jeśli pamiętasz) o tym, kiedy po raz pierwszy dostałeś swoje. Kolejny dobry zasób, który wielu dziewczynom w tym wieku jest niezwykle pomocny – jest to dobra książka, używamy jej i dajemy ją w okresie dojrzewania dzieci. Poważnie? klasa – jest książka, Opieka i utrzymanie Youby Valorie Lee Schaefer. Ponadto, mówiąc o naszej klasie, … pamiętaj, że Kids Plus jest tutaj dla Ciebie! Jeśli potrzebujesz pomocy w rozpoczęciu rozmowy lub jeśli chcesz spędzić wieczór z dziewczyną na zabawnych, pouczających warsztatach w bezpiecznym i pomocnym środowisku, możesz sprawdzić nasze Dojrzewanie. Poważnie? klasa. W klasie dr Stevens, dr McGee i ja rozmawiamy z matkami (lub kobietami-mentorami) i córkami na temat zmiany ciał i trzech ważnych „P” … dojrzewania, okresów i prywatności. Aby dowiedzieć się więcej lub zarejestrować się, zobacz stronę klasy na naszej stronie internetowej. Jednak zawsze, gdy to zrobisz – powodzenia w „rozmowie”. Daj nam znać, jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości. I nie zapomnij przytulić swojej córki! Nieliczne pytania od rodziców sprawiają, że rodzice są bardziej zaniepokojeni niż rodzice. Jakoś nigdy nie wydaje nam się, że są „gotowi” do tego tematu! Ale prawda jest taka, że ​​seksualność dzieci oraz ich wiedza i zrozumienie seksu rozwijają się z czasem, podobnie jak wszystko inne, co robią i uczą się. I podobnie jak wszystko, o co pytają, sposoby, w jakie my, jako rodzice, reagujemy na te wczesne pytania, stanowią ważną podstawę dla późniejszych rozmów i głębszego zrozumienia. Maluchy i dzieci w wieku przedszkolnym są z natury ciekawi swoich ciał i tego, jak są takie same i inne od ciał innych ludzi. Na przykład pojawienie się nowego rodzeństwa lub dziecka przyjaciela często stawia pytania o to, skąd pochodzą dzieci. Odpowiadaj na pytania małych dzieci bezpośrednio, w słowach, które mogą zrozumieć. Używaj poprawnych terminów dla części ciała, które dadzą im narzędzia do lepszego zrozumienia później. Nie przejmuj się, że mówisz za dużo – po prostu odpowiedz na pytania, które zadali, a oni dadzą ci znać, kiedy ich ciekawość zostanie zaspokojona. Dzieci w wieku szkolnym zaczną zadawać bardziej szczegółowe pytania i na ogół przejdą do drobiazgowych pytań dotyczących poczęcia i stosunku płciowego między 7 a 10 rokiem życia. Pytania zazwyczaj pojawiają się w trakcie kilku rozmów, ale jest to wielki wiek, aby prowadzić te rozmowy, gdy dziecko pyta. To także świetny czas, aby porozmawiać o wszystkich oczekiwanych zmianach ciała w okresie dojrzewania, o menstruacji i mokrych snach (zarówno chłopcy i dziewczęta muszą zrozumieć oba tematy), jak i o różnych orientacjach seksualnych. Możesz także mówić o wartościach swojej rodziny we wszystkich przedmiotach, na długo przed tym, jak Twoje dziecko zostanie nastolatkiem i natychmiast odrzuci wszystko, co mówisz! „Tweeny”, ci niezupełnie małe dzieci, nie całkiem nastolatkowie, chcą zrozumieć więcej i wiedzieć, że sami są „normalni”. Mogą jednak nie chcieć zadawać pytań, więc szukajcie lekcji chwile i okazje do rozmowy. Przydatne może być przejrzenie wszystkich podstawowych szczegółów okresu dojrzewania oraz miejsca, w których znajdują się ich własne ciała. Jeśli chodzi o dziewczęta, pomoc w naszej wspaniałej kategorii „Dojrzewanie”, „Poważnie?” W Kids Plus może tutaj pomóc – i pracujemy też nad klasą dla chłopców! Dzieci w tym wieku również muszą wiedzieć, że uczucia seksualne są normalne, a badanie własnych ciał i myślenie o własnej orientacji seksualnej jest również normalne. Co najważniejsze, pozwól dziecku wiedzieć, że są to „OK” tematy rozmów w twojej rodzinie. Badania wykazały, że najważniejszym czynnikiem wskazanym przez nastolatków, którzy unikają niezdrowych zachowań jest rozmowa z rodzicami. Dr Susan Stevens napisała już znakomitą notatkę o Talking with Teens and Tweens na temat Sex, ale powtórzę kilka punktów, których nie można przecenić. Prowadź rozmowy ze swoim nastolatkiem i słuchaj więcej niż rozmawiasz. Pomaganie dziecku w zrozumieniu zdrowych relacji pomoże mu dokonać dobrych wyborów, w sposób, który „nie powie” nigdy. Wielokrotnie udowodniono, że mówienie o zapobieganiu niezamierzonej ciąży i zakażeniom przenoszonym drogą płciową nie sprzyja rozwiązłościom i naprawdę pomaga zapobiegać tym trudnościom. Wiele nastolatków kwestionuje również ich orientację seksualną. Niech twoja nastolatka wie, że to normalne, że myślisz o tym i że kochasz ją bezwarunkowo, bez względu na orientację, na którą ostatecznie się opiera. Akceptacja przez rodziców i członków rodziny jest kluczem do zapobiegania tragicznym skutkom. W przypadku dzieci w każdym wieku, pamiętaj, aby podczas prezentacji prezentować możliwe do nauczenia momenty. Gdy pytania pojawiają się w nieodpowiednich momentach, nie bój się odpowiadać z czymś w rodzaju: „To naprawdę dobre pytanie. Pamiętajmy, aby więcej o tym porozmawiać, gdy wrócimy do domu. „Pamiętaj jednak, aby później to zrobić, nawet jeśli twoje dziecko nie wie, że twoja wiadomość jest nadal”, możemy mówić o tych tematach. ” bój się przyznać, gdy nie znasz odpowiedzi.
hJUve.
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/398
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/179
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/379
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/140
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/37
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/357
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/237
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/365
  • 9hyq1xvvej.pages.dev/367
  • rozmowa matki z córką